nerde o eski pencereler.. kendi kendine açılırlardı. sen korkar, rüzgardan açıldığını anlamazdın. korku filmindeki gibi zannederdin. şimdi aşk filmlerini bile kimse tınlamıyor.. bir zamanlar ağladığımız eski türk filmleri de komedi gelir artık bize. çünkü ağlamak için çocuk olmak gerekir. film bitince büyüyüp kendini teselli edersin. rüzgardandır dersin. büyümeseydin de o pencereyi rüzgar değil cinler açmış falan zannetseydin. mesele hayalgücü meselesi değil anlaşılabildim mi?
hayatın matematiğini yaparken pi'yi üç almıyorsan taktir ettim seni. ama keşke notaların ağzına sıçmasaydın bu kadar. biliyorum kalp, beyin kadar önemli bi organımız değil. ama kimse parktaki ağaçlara içinden ok geçen beyin resmi çizmez. mesele aşk meşk meselesi değil anlaşılabildim mi?