koskoca bir boşluk; nereden çıktığı bellisiz, dolup dolmayacağı muamma.. belki kaybettiğim hiçbir şey yok. ama, en acısı, varsa bile neyi yitirdiğimi tam olarak bilemiyorum. hep bir yarım kalmışlık hissi yaşama riski. geçecek büyük olasılıkla. hiçbir şey olmamış gibi var olacak belki her şey. ama şu anki hiçliktir, yitik..
güneşin en tepede olduğu vakit, duygularım kan ter içinde.. bir uğultu var sanki.. bahar kokulu yarınlarıma sabotaj hazırlığında olan sözlerin yakalanmış az ötemde..
kelepçe vurmuşlar kimliğine, arasından geçtiğin kalabalık bilinçli bir linç girişiminde... akşam olup karanlık havaya hükmetmeye başladığında, dağılıyor öfkelerim...kalıyorum yine çaresizliğimle baş başa..öylesine güçlü ki hasretin, ama bak yaşıyorum hala bugünde ölmedim...